Akukah di Hatimu?
Awak…
Saya sayang awak..
Seringkali ucapan ini bermain di hati saya…
Ingin saya luahkan…
Namun saya takut awak…
Takut hasrat saya di tolak…
Akhirnya….
Antara kita hanya tinggal sejarah…
Sejarah tinggal luka….
Luka yang dalam..
Kat hati saya…
Awak…
Saya ingin jadi pendamping awak…
Saya ingin jadi pelindung awak…
Dan saya juga..
Ingin jadi imam awak….
Tapi awak…
Ini Cuma impian saya…
Hasrat saya…
Mahukah awak merealisasikan impian saya ini?
Mahukah awak sempurnakan hasrat saya ini?
Entah…
Saya sendiri tak tahu….
Awak…
Seandainya saya tak dapat bersama awak,
tak dapat menjadi pendamping awak…
Dan saya juga tak dapat menjadi pelindung awak…
Izinkanlah saya…
Menjadi sahabat baik awak…
Teman awak…
Tempat awak…
berkongi segenap rasa..
Suka… duka… tawa… ria…
Agar dapat saya menjaga awak…
Dalam erti kata yang lain…
Walau bukan dalam erti kata yang sebenar…
Izinkn saya menjadi airmata awak..
Saat awak berduka…
Izinkan saya menjadi tawa awak..
Saat awak gembira…
Walau akhirnya saya akan jatuh….
Dan sakit….
Tak pe… asal awak selalu bahagia…
Awak….
Hari ini…
Perkara paling bodoh..
Yang pernah saya lakukan dalam hidup saya…
Bodoh ke saya awak?
Awak tahu kenapa?
Sebab…
Saya senyum walau hati saya menangis..
Saya gembira demi awak..
Walau hati saya hancur….
Hingga saya tak dapat rasa apa-apa lagi…
Selain dari kesakitan itu…
Awak tahu kenapa?
Sebab…
Saya lihat awak senyum…
Di pelaminan yang terhias indah…
Awak…
Cantik…
Awak memang cantik…
Malah lebih cantik pada hari itu…
Tapi awak…
Senyum awak di samping orang lain…
Cantik awak bersama orang lain…
Awak disana…
Tersenyum bahagia…
Saya disini tersenyum hiba..
Tapi saya tak menyesal…
Kerana saya tahu…
Cinta saya takkan hilang…
Walau awak sudah jadi milik orang lain…
Kerna hadirnya cinta…
Bukan untuk memiliki…
Tapi dirasai...
Dan awak….
Hari ini saya betul-betul rasai cinta ini…
Tersenyum kala duka..
Gembira kala terluka..
Terima kasih awak….
Atas cinta yang saya rasai ini…
Awak…
Kala saya tinggalkan majlis awak…
Saya rasa diri saya solah-olah di awangan..
Terasa impian saya…
Hasrat saya…
Terbang jauh bersama-sama angan-angan saya…
Sampai saya tak sedar…
Rupanya saya pengsan…
Sebab saya….
penghidap kanser…
kanser otak
Dan..
sebab itu hanya saya yang boleh cintakan awak…
maafkan saya sebab tak pernah bagitau awak..
sebab saya takut..
awak akan sakit kala saya tinggalkan awak nanti..
dari sebab itu…
perasaan ini saya simpan hanya untuk diri saya…
Awak…
Beberapa jam lagi sebelum saya dibawa..
Ke dewan bedah…
Ingin saya bagitahu awak…
Mengenali awak…
Adalah anugerah terindah yang saya miliki…
Menjadi sahabat awak…
Hadiah paling bermakna untuk diri saya….
Dan…
Mencintai awak….
Untuk selama-lamanya….
Awak….
Seandainya saya pergi…
Siramilah pusara saya…
Dengan doa-doa dan ayat-ayat suci…
Moga ia dapat menjadi peneman saya..
Dan membantu saya…
Di sana nanti…
Dan izinkan saya membawa cinta ini…
Bersama-sama saya…
Kerana saya…
Cintakan awak…
No comments:
Post a Comment
Note: Only a member of this blog may post a comment.